De laatste voorbereidingen

Vandaag stond één van onze laatste voorbereidingen op het programma: Het halen van de inentingen. Zoals de meeste van jullie zullen weten ben ik een beetje een watje (ik geef het toe) met naalden. Ik keek dan ook erg uit naar dit uitje naar de GGD. Gelukkig moest Femke ook, dus die kon mij psychisch ondersteunen.

Aangekomen bij de GGD moest er eerst een enorme vragenlijst worden ingevuld. Dit koste meer tijd als het krijgen van de inentingen zelf, maar het scheen noodzakelijk te zijn. De mensen voor ons schoten ook al niet op, dus we moesten ook nog een tijdje wachten in een omgeving die ik het liefst zo snel mogelijk weer wilde verlaten.

Eenmaal binnen kregen we te horen welke inentingen we zouden krijgen, 2 stuks maar liefst, en nog wat andere handig info om onze reis te overleven. Toen was het gevreesde moment aangebroken. De naalden kwamen tevoorschijn en ik mocht in een stoel gaan liggen. Bikkels, zoals Femke, gaan gewoon zitten, maar aangezien ik de vorige keer stoer had gezegd dat ik ook wel wilde blijven zitten, maar toen de naalden dichterbij kwamen, liggen me toch een betere optie leek, besloot ik nu maar meteen te gaan liggen. Aan elke kant werd er een naald in m'n arm geduwd. Gelukkig voelde ik hier vrij weinig van, omdat m'n arm was ingesmeerd met een verdovend zalfje. Dit wondermiddel heeft m'n moeder speciaal voor deze gelegenheden uit het ziekenhuis geleend. Ik vind het echt werken, maar het kan ook een soort placebo effect hebben.

Even later, een beetje dizzy, maar wel goed beschermd tegen allerlei enge ziektes, konden we weer naar huis. Gelukkig ik heb het weer overleefd en het viel eigelijk best wel mee. Nu ik dit heb doorstaan moet het met de rest van de vakantie ook wel goed komen.

Liefs Mirjam